Ἀδελφοί, πρὸ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι. ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν· ἐλθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν. Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε.
Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ Ἀβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ᾿ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι.
Λέγω δέ, ἐφ᾿ ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. Οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· ὅτε δέ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.
Ἀπόδοση στη νεοελληνική:
Ἀδελφοί, πρὶν νὰ ἔλθῃ ἡ διὰ τῆς πίστεως λύτρωσις καὶ σωτηρία, ὅλοι ἐφρουρούμεθα ἀπὸ τὸν Νόμον, κλεισμένοι καὶ περιμανδρωμένοι, προοριζόμενοι διὰ τὴν πίστιν, ποὺ ἔμελλε ἐν καιρῷ νὰ ἀποκαλυφθῇ. Ὥστε ὁ Νόμος ἔγινε παιδαγωγός μας, ὁ ὁποῖος μᾶς ἐξεπαίδευε καὶ μᾶς προπαρασκευάζε νὰ ποθήσωμεν καὶ γνωρίσωμεν τὸν Χριστόν, ὥστε νὰ πάρωμεν τὴν δικαίωσιν ἀπὸ τὴν πίστιν. Ἀπὸ τότε δὲ ποὺ ἦλθεν αὐτὴ ἡ πίστις, ποὺ ἦλθε δηλαδὴ ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος διὰ τῆς πίστεως εἰς αὐτὸν μᾶς δίδει τὴν δικαίωσιν, δὲν εἴμεθα πλέον κάτω ἀπό τὸν παιδαγωγόν, δηλαδὴ κάτω ἀπὸ τὸν Νόμον. Διότι ὅλοι εἶσθε υἱοὶ τοῦ Θεοῦ διὰ τῆς πίστεως στὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ἐπειδὴ ὅσοι ἔχετε βαπτισθῆ στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁμολογεῖτε ἔτσι αὐτὸν Σωτῆρα, ἐφορέσατε τὸν Χριστὸν καὶ ἑνωθήκατε μὲ αὐτόν.
Δι' αὐτὸ καὶ εἰς τὴν νέαν κατάστασιν, εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ, δὲν ὑπάρχουν διαφοραὶ ἐθνικότητος, τάξεως καὶ φύλου. Δὲν ὑπάρχει Ἰουδαῖος οὔτε Ἕλλην, δὲν ὑπάρχει δοῦλος οὔτε ἐλεύθερος, δὲν ὑπάρχει ἄρσεν καὶ θῆλυ, διότι ὅλοι σεῖς εἶσθε ἕνας νέος ἄνθρωπος καὶ νέος ὀργανισμός, διὰ μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἐὰν δὲ σεῖς οἱ ἐθνικοί, ποὺ ἐπιστεύσατε, ἀνήκετε στὸν Χριστόν, ἄρα εἶσθε πνευματικοὶ ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραὰμ καὶ σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεσιν, ποὺ ὁ Θεὸς ἔδωσεν εἰς αὐτόν, κληρονόμοι τῶν εὐλογιῶν.
Σᾶς λέγω δὲ καὶ τοῦτο· ὅτι ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος εἶναι νήπιος καὶ ἀνήλικος, δὲν διαφέρει τίποτε ἀπὸ τὸν δοῦλον, καίτοι εἶναι κύριος ὅλης τῆς κληρονομίας. Ἀλλ' εὑρίσκεται πάντοτε κάτω ἀπὸ τὴν κηδεμονίαν καὶ τὴν ἐξουσίαν τῶν ἐπιτρόπων, ποὺ τὸν ἐκπροσωποῦν, καὶ κάτω ἀπὸ τοὺς οἰκονόμους, ποὺ διαχειρίζονται τὴν κληρονομίαν, μέχρι τῆς προσθεμίας, ποὺ ἔχει ὁρίσει μὲ τὴν διαθήκην του ο πατήρ.
Ἔτσι καὶ ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, ἐφ' ὅσον διαρκοῦσε ἡ νηπιακή μας ἡλικία, ἀπὸ πνευματικῆς ἀπόψεως, εἴμεθα ὑποδουλωμένοι κάτω ἀπό τὶς στοιχειώδεις διατάξεις τοῦ μωσαϊκοῦ Νόμου καὶ τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ποὺ ἔχουν οἱ ἄνθρωποι τῆς ἀγνοίας. Ὅταν δὲ συνεπληρώθη ὁ χρόνος καὶ ἦλθεν ὁ κατάλληλος καιρός, ποὺ εἶχεν ὁρισθῆ μέσα στὸ θεῖον σχέδιον, ἔστειλεν ὁ Θεός, ἀπὸ τὸν οὐρανὸν εἰς τὴν γῆν, τὸν Υἱόν του, ὁ ὁποῖος ἔλαβε σάρκα ἀνθρωπίνην διὰ μέσου παρθένου γυναικὸς καὶ ὑπετάχθη θεληματικὰ στὸν μωσαϊκὸν Νόμον. Καὶ τοῦτο, διὰ νὰ ἐξαγοράσῃ ἐκείνους ποὺ εὑρίσκοντο κάτω ἀπὸ τὴν κατάραν τοῦ Νόμου, διὰ νὰ πάρωμεν ὅλοι τὴν υἱοθεσίαν, ποὺ μᾶς εἶχεν ὑποσχεθῆ ὁ Θεός.
